Eski oda arkadaşım... Az önce girmiştim o odaya... Ve içimde anlamsız bir mutlulukla çıktım... Bir 5-10 dakika öncesine dönelim:
Eski oda arkadaşıma emaneten verdiğim sırt çantamı almak için odasına gitmiştim. Kapıyı açıp kısa holü geçtikten sonra bir komodin üstünde 10'dan fazla üst üste yığılmış kitaplar gördüm. Tabii ilk sözüm: "Hangi okula yardım edeceksiniz?" oldu. Ama kitapları şöyle bir inceleyince çocuk kitapları olmadığını farkettim.
Eski oda arkadaşıma emaneten verdiğim sırt çantamı almak için odasına gitmiştim. Kapıyı açıp kısa holü geçtikten sonra bir komodin üstünde 10'dan fazla üst üste yığılmış kitaplar gördüm. Tabii ilk sözüm: "Hangi okula yardım edeceksiniz?" oldu. Ama kitapları şöyle bir inceleyince çocuk kitapları olmadığını farkettim.
Kitaplar yetişkinlerin okuyabileceği türden kitaplardı. Arkadaş: "Okula değil, cezaevine gönderiyoruz." dedi. Anlık bir garipsemeden sonra neden acaba diye sordum ve hemen kendim yanıtladım: "Topluma Hizmet Uygulamaları dersi için, değil mi?" Evet, ders için, ama güzel bir davranışa örmek de oluyorlardı. Bu bana TOG'daki bir projeyi anımsattı: "Aynı Gökyüzüne Bakıyoruz!" O odadan çıktıktan sonra içimde anlamsız bir mutluluk vardı. "Neden?" dedim, "neden bizim aklımıza gelmedi?"...
Bu sefer okula gitmiyor, bu sefer ötekileştirilmiş "O"nlara gidiyor...
Bu sefer okula gitmiyor, bu sefer ötekileştirilmiş "O"nlara gidiyor...
RSS Feed